Diagnostyka

Scyntygrafia

Scyntygrafia to badanie wykonywane, w celu uzyskania obrazu narządów za pomocą izotopów promieniotwórczych. Wykonywana m.in. w przypadku podejrzenia choroby nowotworowej. Jest w pełni bezpieczna, a izotopy już po krótkim czasie zostają usunięte z organizmu. W badaniach scyntygraficznych wykorzystuje się niewielkie dawki izotopów emitujących promieniowanie gamma, połączone ze związkami chemicznymi, które powodują ich gromadzenie w określonym narządzie ciała. Zazwyczaj podaje się je bezpośrednio do naczyń, ale również zdarza się podanie doustne. Istnieją specjalne wzory- na ich podstawie wylicza się odpowiednią dla Pacjenta dawkę izotopu. Jest ona uzależniona od masy, powierzchni ciała i wielu innych czynników. Rozkład izotopów w organizmie obrazuje się za pomocą gammakamery. Na monitorze zostaje zarejestrowany obraz w postaci cyfrowej. Scyntygrafię wykonuje się w celu uzyskania graficznego podglądu narządów, określenia ich funkcji i metabolizmu.

Wskazania do wykonania badania:

• choroby nowotworowe,
• podejrzenie przerzutów nowotworowych,
• krwawienie z przewodu pokarmowego,
• refluks żołądkowy,
• zarzucanie treści dwunastniczej do żołądka,
• podejrzenie choróbnerek,
• podejrzenie nieprawidłowości w krążeniu płynu mózgowo-rdzeniowego,
• powtarzające się zapalenie płuc,
• choroby mięśnia sercowego,
• przewlekłe zapalenie wątroby,
• choroby tarczycy.

Niektóre pomiary scyntygraficzne rozpoczyna się bezpośrednio po podaniu radioznacznika, inne po upływie nawet kilku godzin. Scyntygrafię można przeprowadzić w różnych pozycjach: leżącej, stojącej lub siedzącej. Czas wykonywania pomiarów jest zależny od rodzaju badania i wynosi od kilku do kilkudziesięciu minut. Badania izotopowe nie stwarzają zagrożenia dla bliskich Pacjenta. Zazwyczaj nie wymagają szczególnego przygotowania, choć o tym zawsze decyduje lekarz. W celu wypłukania pozostałości izotopu z organizmu, zaleca się wypicie około 1 litra płynów.

Scyntygrafia wentylacyjna należy do badań obrazowych pozwalających ocenić czynność płuc. W badaniu wykorzystuje się pierwiastki radioaktywne (najczęściej izotop technetu, rzadziej ksenonu), emitujące promieniowanie gamma. Radiofarmaceutyk podawany pacjentowi wziewnie dociera do pęcherzyków płucnych. Za pomocą gamma kamery wykonuje się scyntygramy ukazujące rozmieszczenie radioznacznika w płucach. Za standard uważa się wykonanie minimum sześciu projekcji.

Scyntygrafia perfuzyjna polega ono na dożylnym podaniu pacjentowi makroagregatów albuminy ludzkiej połączonych z technetem. Średnica podawanych cząstek wynosząca w większości od 15 do 50 mikrometrów powoduje ich zatrzymywanie w naczyniach włosowatych tętniczego krążenia płucnego, proporcjonalnie do przepływu krwi. Jeśli dystrybucja krwi w płucach jest prawidłowa, radiofarmaceutyk dotrze równomiernie do wszystkich części płuc, zgodnie z fizjologicznym gradientem przepływowym i na scyntygramach ukażą się równomiernie wysycone oba płuca. W przypadku zatorowości makroagregaty nie będą w stanie dotrzeć do zamkniętych przez materiał zatorowy naczyń, co zostanie zobrazowane jako ogniska zimne, czyli obszary braku wychwytu radioznacznika. Tak, jak w przypadku badania wentylacyjnego, wykonuje się co najmniej sześć identycznych projekcji, aby porównać oba badania.

Scyntygrafia kości – pomocna w onkologii pozwala na ​szerszą ocenę charakteru metabolicznego podejrzanej zmiany, rozległości i stopnia przerzutów nowotworów, a co za tym idzie ocenę zaawansowania i postępowania choroby nowotworowej oraz ocenę skuteczności leczenia.