Diagnostyka

Mutacja w genie EGFR (receptora naskórkowego czynnika wzrostu, (ang. epidermal growth factor receptor) - jest najczęstszą mutacją genetyczną w nie drobnokomórkowym raku płuca. Ma ją 7-10% chorych.

Dla tych chorych w ramach programu lekowego B.6 dedykowane są nowoczesne leki celowane: Ozymertynib, Gefitynib, Erlotynib, Afatynib czy Dakomitynib - inhibitory kinazy tyrozynowej EGFR.

Rearanżacja w genie ALK występuje u 5-7% chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca. Często występuje u młodych chorych i u pacjentów, którzy nigdy nie palili i w raku gruczołowym.

U chorych z ALK dodatnim często spotykamy się z przerzutami do ośrodkowego układu nerwowego.

Dla tych chorych w ramach programu lekowego B.6  dedykowane jest leczenie Lorlatynibem, Alektynibem, Brygatynibem, Cerytynibem, Kryzotynibem -drobnocząsteczkowymi inhibitorami kinazy tyrozynowj ALK.

Rearanżacja w genie ROS1 występuje bardzo rzadko tj. u 1-2% chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca. Najczęściej występuje u młodych i niepalących chorych z podtypem raka gruczołowego.

Dla tych pacjentów dedykowanym leczeniem jest leczenie Kryzotynibem - drobnocząsteczkowym inhibitorem kinazy tyrozynowej ROS, w ramach programu lekowego B.6.

Mutacje w genie KRAS są jednymi z najczęstszych zmian genetycznych występujących u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca. Występują one u prawie 30% pacjentów.  Najczęstszą mutacją genu KRAS w niedrobnokomórkowym raku płuca jest KRAS G12C, ma ją około 13 % pacjentów chorujących na ten nowotwór. Dla tych chorych w ramach programu lekowego B.6 przewidziane jest leczenie lekiem Sotorasib blokującym nieprawidłowe białko KRAS.

W momencie gdy nie wykryto u pacjenta zaburzeń molekularnych w genach EGFR, AKL i ROS1 lub choruje on na raka płaskonabłonkowego, konieczne jest oznaczenie ekspresji białka PD-L1 na komórkach nowotworowych - by pacjent otrzymał skuteczne leczenie.

Patomorfolog w przypadku oceny ekspresji PD-L1 zobowiązany jest podać odsetek komórek, które posiadają na swojej powierzchni PD-L1. Istotne jest, żeby na wyniku badania immunohistochemicznego wpisywać precyzyjnie odsetek komórek z ekspresją PD-L1, a nie tylko konkluzję: wynik pozytywny lub negatywny (stwierdzenie ekspresji PD-L1 na 1% komórek nowotworowych można uznać za wynik pozytywny).

Spośród dostępnych leków z tej grupy dysponujemy: pembrolizumabem, niwolumabem, atezolizumabem, cemiplimabem, ipilimumabem oraz w ramach leczenia konsolidującego po jednoczesnej radiochemioterapii - durwalumabem. W przypadku ekspresji PD-L1 >50% leczenie może być prowadzone w oparciu o samą immunoterapię (pembrolizumab, atezolizumab, cemiplimab), a w przypadku ekspresji PD-L1 <50% w ramach leczenia skojarzonego chemioimmunoterapię. Terapia prowadzona jest w ramach programu lekowego B.6.

Immunoterapia podawana jest w warunkach Dziennego Oddziału Chemioterapii.