Leczenie okołooperacyjne
Leczenie okołooperacyjne można zastosować u pacjentów, u których nowotwór wykryto w stadium pozwalającym na wdrożenie leczenia radykalnego, czyli z intencją zniszczenia wszystkich komórek nowotworowych. Przeprowadzenie zabiegu operacyjnego poprzedzać może wdrożenie leczenia neoadjuwantowego. Terapia podawana po zabiegu operacyjnym nazywana jest adjuwantem.
Jakie korzyści wynikają z leczenia okołooperacyjnego?
Celem leczenia neoadjuwantowego i adjuwantowego jest zniszczenie wszystkich komórek nowotworowych, które znajdują się w ciele pacjenta, i zwiększenie szans na wieloletnie przeżycie. Tzw. mikroprzerzuty, niewidoczne w badaniach obrazowych i podczas operacji, pozostawione w organizmie i nieleczone, mogą przekształcić się w widoczny, nawracający nowotwór lub dotrzeć do odległych tkanek.
Leczenie neoadjuwantowe może wpłynąć na zmniejszenie się rozmiaru guza przed zabiegiem operacyjnym i stosuje się je, by zapobiec potencjalnemu rozwojowi niewidocznych w ramach badań obrazowych mikroprzerzutów. Znajduje zastosowanie m.in. w sytuacjach, gdy wykryty guz jest na tyle duży, że jego resekcja nie jest możliwa w danej chwili. Umożliwia również przeprowadzenie operacji w mniej rozległy sposób, zachowując funkcję narządu, który został zaatakowany przez nowotwór. Niekiedy tego typu terapia wpływa ponadto na zmniejszenie zaawansowania choroby w klasyfikacji TNM.
Leczenie adjuwantowe jest uzupełnieniem terapii zasadniczej i ma za zadanie wydłużenie czasu przeżycia wolnego od progresji choroby. Stosuje się je po chirurgicznym wycięciu zmiany. Pozwala ono na wyeliminowanie ryzyka mikroprzerzutów, wznowy miejscowej czy przerzutów odległych, a więc wpływają na poprawę rokowań pacjentów.
